Hayata Dair- Bayramı Bitmeyen Camiler

Çocukluğumuzdaki bayramları yad ediyoruz ara sıra. Diyoruz ki; ah o eski bayramlar… Bayram öncesinde alınıp başucumuza koyarak uyuduğumuz bayramlık ayakkabılarımızdan dem vuruyoruz. Heyecanla uyandığımız bayram sabahlarından. Kapı kapı dolaşıp topladığımız bayram şekerlerinden ve harçlıklarından. Tüm ailenin bir araya geldiği bayram sofralarından… Muhabbeti damla damla sağalttığımız o anlardan… Neredeyse her bayram yaptığımız geçmişi yâd etme seremonimiz arasında bir husus daha düştü bu bayram zihnime. Çocukluğumuzdaki camiler… Hangimize sorsak iyi kötü bir anımız vardır camide. Kimimiz bir rahle mesabesinde Kur’an’la tanıştığı günü unutamazken kimimiz dedesinin yanında saf olup durduğu anları hatırlayıp duygulanır. Kimimiz de annesiyle birlikte bir mübarek gecede ziyaret ettiği camiden çıkışta sunulan ikramları, hediyeleri hatırlar yüzünde oluşan bir tebessümle. Camiler cem eder, bir araya getirir insanları. Mümin olmanın huzurunu yaşatan mekanlardır. Hele de çocukken geçmişse insanın yolu camiden ve biriktirmişse orada güzel anılar, işte o zaman cami bir bayram sabahı heyecanıyla koştuğu yer oluverir her yaşta insanın. Seminerlerim vesilesiyle ziyaret ettiğim ya da yürüttüğümüz projeler aracılığıyla gözlemlediğim neredeyse her camide, yukarıda anlattığım o güzel anıları biriktiriyor çocuklar ve gençler. Birbirinden kıymetli hocalarımız öyle anlamlı bağlar kuruyorlar ki onlarla. Bir bakmışsınız kıyama durmuşlar huzurda, bir bakmışsınız top oynuyorlar bahçede kalpleri çocuklarla birlikte hızlı hızlı çarparak. Özverili bir şekilde çalışan din görevlilerimiz, bir bakmışsınız camide çocuk sesinden rahatsız olabilen bir amcayı ikna etmeye çalışıyor… Bir bakmışsınız camideki etkinliklere katılan çocuklara vereceği hediyeleri temin etmek için bir hayırseverin kapısında. Yıllarını bu bilinç ve hassasiyetle geçirmiş, minare gölgesinde milli manevi değerlerini öğrenen, vatanına ve milletine bağlı öncü ve önder gençler yetiştirmiş Rabbimizin rızası yolunda… İşte böyle camilerden biri, ecdadımızın mirası bir şehir olan Manisa’da ziyaret ettiğim Muradiye Camii. Cami görevlimizin ifadesiyle; “Bir camii insanın hayatını nasıl değiştirir, gönüllere nasıl dokunur, onu yaşıyoruz burada!” Camiye girdiğiniz andan itibaren manevi bir huzur. Zira gördüğünüz tablo karşısında, “İşte bu!” diyorsunuz. Çocuklar en az hafta içi beş gün her akşam camideler. Akşam namazının kılınmasıyla başlayan dersler, çok verimli ve ilgi çekici geçiyor olduğundan mülhem evlatlar bütün yıl boyunca vaktini camide geçiriyor. Bir taraftan Kur’an öğrenirken diğer taraftan dimağlarını nice güzelliklerle zenginleştiriyorlar. Kız ve erkek çocuklar için ayrılmış mekanlarda eğitim alan çocuklar, adeta bir ilim meclisinin müdavimi. Akademik başarıları da destekleniyor bu camide. Hocamızın kıymetli eşi gönüllü bir şekilde yardımcı oluyor özellikle kız öğrencilerin eğitiminde. Zor şartlarda gönüllü bir şekilde hafız yetiştiren, öğrencilerine maddi manevi destek olan Abdullah Azmi Hoca ve eşine dair okuduğum hatıralar canlanıyor zihnimde. İstanbul’un Fatihi olacak II. Mehmet’in şehzadeliği döneminde bir müddet kaldığı bu şehir, sanki yeni Fatihler yetişiyor sözünü ettiğimiz camimizde ve şehrin her bir köşesindeki nice camilerde… Velilerimizin ifadesiyle; “Çocuklarımız camide nefes alırken dışarının tehlikelerinden korunabilmeleri adına bir nefes alıyoruz bizler de…” Veli memnuniyetinden söz etmişken hemen bir camii daha geldi aklıma; Ankara Yenimahalle Yuva Çakırlar Çiftliği Camii. Başkanlığımızın manevi danışmanlık ve din hizmetleri kapsamında 81 ilimizin farklı bölgelerinde birbirinden değerli hocalarımız marifetiyle yürütülen “Genç Gönüller Çocuk Gönüllerle Buluşuyor” projemizin gayretle uygulandığı camilerden. Burada da kâh sabah namazına gelen öğrencilerine menemen yapan, yeri geldiğinde caminin gölgesinde yetiştirdiği öncü gençlerle birlikte, her hafta yapılan ders ve etkinliklere katılan ilkokul öğrencilerine rehber olan din görevlimiz gönüller inşa edenlerden sadece biri. O ve onun gibi ülkemizin her köşesindeki “Bayramı bitmeyen” camilerde, Kur’an kurslarında, Diyanet gençlik merkezlerinde, öğrenci yurtlarında, hastanelerde, cezaevlerinde, çocuk evi, huzurevi vb. yerlerde toplumun her kesimine yönelik fedakârca görev alan tüm hocalarımıza/manevi danışmanlarımıza ne kadar teşekkür edilse azdır herhalde… Doğduğumuz anda kulağımıza okuduğu Ezan-ı Muhammedî sayesinde sesiyle tanıştığımız, bir asker uğurlamasında ya da bir nikah merasiminde; hayatımızın neredeyse her önemli anında hemen yanı başımızda yerini alıveren hocalarımıza minnet, dar-ı bekâya irtihal edenlere rahmetle…