Müslümanlarla yaptıkları antlaşmayı ilk bozan Yahudi kabilesi Kaynukâ’oğullarıdır.175 Onlar Hazreclilerin müttefiki idiler. Bedir Savaşı’ndan sonra taşkınlık yapmaya ve bu savaşta zafer elde eden Müslümanları kıskanmaya başladılar. Müslümanların galip gelmesini Kureyş’in savaş tekniğini bilmeyişine bağladılar. Peygamberimiz bu tutumdan endişelenmeye başladı. Kur’an-ı Kerim’de onların davranışları şöyle ifade edilmektedir: “Eğer bir topluluğun antlaşmaya hıyanet etmesinden korkarsan, sen de onlara karşı aynı şekilde davran.”176

Peygamberimiz Kaynukâ’oğullarını kendi pazar yerlerinde toplayarak Kureyş’in Bedir’de uğradığı yenilgiyi hatırlatıp kendilerini ikaz etti. Onları İslâm’a davet etti. Kendisinin peygamber olduğunu hatırlattı. Fakat Yahudiler, Kureyş’in savaş tekniğini bilmediğini, kendilerinin ise usta savaşcı olduklarını yineleyerek Hz. Peygamber’i tehdit ettiler177 ve antlaşmayı bozdular.

Müslüman bir kadının Kaynukâ’ pazarında hakarete uğraması bu kabile ile Müslümanlar arasında bardağı taşıran son damla olmuştur. Ticaret ve kuyumculukla uğraşan Kaynukâ’oğullarının kendi adlarıyla anılan pazar yerinde ensardan bir kadın bir iş için bir kuyumcu dükkanına uğrar. Dükkanda bulunan bir Yahudi (bazı rivayetlerde dükkan sahibi) kadının eteğini habersizce bir yere iliştirir. Kadın ayağa kalkınca vücudu açılır. Yahudiler gülüşürler. Kadın hem utançtan hem de öfkeden feryat etmeye başlar. Oradan geçmekte olan bir Müslüman, olayı öğrenince kadına bu hareketi yapan Yahudiyi öldürür. Yahudiler de Müslümanı şehit ederler. Şehidin yakınları da Yahudilere karşı Müslümanlardan yardım isterler. Neticede ortam iyice gerginleşir.

Kaynukâ’oğullarının tutumundan endişelenmeye başlayan Peygamberimiz, Şevval 2/Mart-Nisan 624’te onların üzerine yürüdü. Bu Yahudi kabilesinin hem okul, hem de mahkeme salonu olarak kullandıkları Beytü’l-Midras’ın önünde onları İslâm’a davet etti. Fakat Kaynukâ’oğulları kendilerinin Hz. Muhammed (s.a.s.) tarafından daha önce bu konuda ikaz edildiklerini belirterek davete olumsuz cevap verdiler. Onların Medine’nin özelliklerinden olan iki kaleleri (utum. çoğulu: âtâm) vardı. Bu kalelere çekildiler. Müslümanlar onları on beş gün süreyle kuşattılar. Yedi yüz savaşçıya sahip olan Kaynuka’ Yahudileri korkuya kapıldılar. Hz. Peygamber’in vereceği karara razı olmak üzere kalelerinden çıkarak teslim oldular. Kaynukâ’oğullarının eski müttefiki ve münafıkların başkanı Abdullah b. Übey, Hz. Peygamber’den ısrarla onların bağışlanmalarını istedi. Peygamberimiz onların Medine’yi terketmelerini emretti. Bu defa Abdullah b. Übey Kaynukâ’oğullarının yerlerinde bırakılmaları için çaba sarfettiyse de bunu başaramadı.178

Kaynuka’oğulları ailelerini yanlarına alarak Medine’yi terkettiler. Önce Vâdi’l-Kurâ’ya uğrayıp bir ay kaldılar. Burada binek ve yiyecek ikmali yaptıktan sonra Suriye tarafına gittiler ve Ezriât şehrine yerleştiler. Bin beş yüz kılıç, üç yüz zırhlı elbise, iki bin mızrak ve beş yüz kalkandan ibaret olan silahlarını ve mallarını Medine’de bıraktılar. Onlardan kalan malların beşte biri Beytülmâle ayrılarak gerisi Müslümanlar arasında taksim edildi. Kaynaklarda Bedir Gazvesi’nden sonra beşte biri (Humus) ayrılan ilk ganimetin bu Yahudi kabilesinden elde edilen ganimet olduğu kaydedilir.179

KAYNAKÇA:

175. İbn Hişâm, II, 47.

176. Enfâl Sûresi 58.

177. İbn Hişâm, I, 552.

178. Vâkıdî, I, 178; İbn Hişâm, II, 48-49.

179. İbn Sa’d, II, 29-30; Belâzürî, I, 308-309.