“Dua, tâzim, rahmet” anlamındaki “salât” ile (çoğulu salavât) “esenlik” manasındaki “selâm” kelimelerinden oluşan “salât-u selâm”dan naht kuralına göre oluşturulmuş bir kelimedir.

“Aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm” veya “sallallâhü aleyhi ve sellem” şeklindeki Hz. Peygamber’in manevi şahsiyetini selâmlamayı ifade için “salvele” (salavat getirme) tabiri kullanılmıştır.

Arapçada “tasliye” denir. Kâşgarlı Mahmud “salavat” karşılığı olarak “alkış” (övgü) kelimesine yer vermiştir.

“Kıyamet günü insanların bana en yakını bana en çok salavat okuyanıdır.” (Tirmizî, Vitir, 21)

“Allah ve melekleri, Peygamber'e çok salavat getirirler. Ey müminler! Siz de ona salavat getirin ve tam bir teslimiyetle selam verin.” (Ahzâb, 33/56)

Salât-ü selâm getirmek için belirli bir vakit ve sayı yoktur. Kişi dilediği zaman ve istediği miktarda salât-ü selâm getirebilir. Salât-ü selâm için besmele çekme zorunluluğu da yoktur.

Sadece besmeleye yer verilen resmî yazışma usulüne tasliyenin eklenmesi emrini ilk kez Hârûnürreşîd vermiştir.

Yazılı metinlerde salavat ”صلعم-صللم-, عليلم-عسسلم“ gibi kısaltmalarla gösterilmiştir.

Türkçede “sav – as - sas” gibi kısaltmalar kullanılmaktadır.

Osmanlı döneminde Şeyh Muhammed b. Süleyman el-Cezûlî’nin “Delâʾilü’l-hayrât” adlı salavat derlemesi Hz. Peygamber’in şefaatine nail olma, sevap kazanma ve kötü huyları terk edip güzel huylarla bezenme gibi amaçlarla rağbet görmüştür.

Bu gönderiyi Instagram'da gör

Dijital İlmihal (@dijital.ilmihal)'in paylaştığı bir gönderi